invoisse.com deneme bonusu veren siteler deneme bonusu deneme bonusu veren siteler asikovanje.net bahis siteleri sleephabits.net
casino siteleri
agario
deneme bonusu veren siteler
adana web tasarım
hd sex video
Sikis izle Sikis izle
escort pendik ümraniye escort
Mobilbahis
bonus veren siteler
köpek eğitimi
casinoslot bahisnow sultanbet grandpashabet
onlinecasinoss.com
SERDECZNIE Zapraszamy do naszego gabinetu: ul. Witkiewicza 75, 44-102 Gliwice, TEL. +48 500 701 500
2
Materiały złożone - kompozyty jako materiał do wypełnień stałych
3 stycznia 2010 --- Drukuj

Kompozyty inaczej materiały kompozycyjne lub  złożone zbudowane są z fazy organicznej, nieorganicznej oraz substancji wiążącej.

Materiały kompozytowe stomatologia

Czytaj więcej o kompozytach wolnych od BPA: BPA Free u dentysta.eu

W nowoczesnej stomatologii stawia się na to, aby materiał do wypełnień spełniał szereg wymagań i pełnił podstawowe funkcje, głównie odbudowującą, ale i przywracającą funkcje i wygląd zęba. Do wymagań stawianych materiałom kompozycyjnym należą m.in.:
– posiadanie dużej adhezji do szkliwa i zębiny,
– mały objętościowo skurcz polimeryzacyjny,
– działanie profilaktyczne na okoliczne tkanki,
– estetyka (łatwość doboru barwy i odpowiedni połysk),
– niskie koszty oraz łatwość użycia materiału.

Kompozyty składają się jak już wyżej wspomniano z:
•  FAZY ORGANICZNEJ – jest to płynna żywica, najczęściej Bis-GMA; nazywana jest matrycą. Pełni funkcje spoiwa. Zawiera substancje mające właściwości inicjatorów, aktywatorów, stabilizatorów zapobiegających samoistnej polimeryzacji, inhibitorów oraz te odpowiadające za efekt kosmetyczny.
•  FAZY NIEORGANICZNEJ – będącej wypełniaczem mineralnym lub organiczno-mineralnym. Jest to kwarc, krzemionka, krzemian litowo-glinowy lub  też szkło. Decyduje o parametrach fizykochemicznych materiału.
•  SUBSTANCJI WIĄŻĄCEJ – jest to w przypadku kompozytów silan winylu. Pełni rolę łączącą matrycę z wypełniaczem.


Najczęściej stosowany podział materiałów opiera się na wielkości cząsteczek wypełniacza. Stąd dzielimy je na:

MAKROCZĄSTECZKOWE

–  makrowypełniacz nieorganiczny stanowi 50-60% objętości. Możemy je podzielić na stary typ w których wielkość cząsteczek wypełniacza wynosiła powyżej 40µm oraz nowy typ o cząsteczkach mniejszych niż 5µm.

w porównaniu do MATERIAŁÓW MIKROCZĄSTECZKOWYCH:
-większa twardość
-mniejszy skurcz polimeryzacyjny
-mniejszy współczynnik rozszerzalności cieplnej
-łatwe wykruszanie się z ubytku
-powstawanie chropowatej, skłonnej do przebarwień powierzchni
-spadek odporności na ścieranie i stosunkowo szybka utrata kształtu wypełnienia

w porównaniu do MATERIAŁÓW HYBRYDOWYCH:
-twardość porównywalna
-pozostałe parametry mogą być określane jako gorsze.


MIKROCZĄSTECZKOWE

obecnie najczęściej stosowane. Możemy je podzielić na homogenne i niehomogenne zawierające dodatkowo makrowypełniacz organiczno-nieorganiczny. Wielkość cząsteczek waha się w granicach 0,04-0,1µm.

w porównaniu do MATERIAŁÓW MAKROCZĄSTECZKOWYCH I HYBRYDOWYCH:
– najmniejszy udział wypełniaczy nieorganicznych (20-50%) przez co wykazują gorsze parametry fizykochemiczne i mechaniczne
– największy skurcz polimeryzacyjny
– największy współczynnik rozszerzalności cieplnej
– najwyższa wodochłonność
– najmniejsza twardość
– najmniejsza wytrzymałość mechaniczna.
Materiały te są tak bardzo popularne przez swoje zalety m.in.: homogenność, stabilność barwy, zachowanie przez długi czas gładkiej i błyszczącej powierzchni oraz dobrą polerowalność.


HYBRYDOWE

największą ich część stanowi faza nieorganiczna, czyli wypełniacz (64%). Cechują się budową pośrednią pomiędzy makro- a mikrocząsteczkowymi.
Grupę kompozytów hybrydowych można jeszcze podzielić na trzy podgrupy:

– Makrohybrydy ( >5μm)
– Hybrydy pośrednie (1-5μm)
– Mikrohybrydy( <1μm)

w porównaniu do MATERIAŁÓW MAKROCZĄSTECZKOWYCH:
•    podobna wytrzymałość mechaniczna
•    lepsze walory estetyczne
•    większa odporność na ścieranie
w porównaniu do MATERIAŁÓW MIKROCZĄSTECZKOWYCH:
•    podobieństwo w homogenności, polerowalności, gładkości i stałości barwy
•    mniejszy skurcz polimeryzacyjny
•    mniejszy współczynnik rozszerzalności cieplnej, a przez to lepsza adhezja oraz szczelność brzeżna


Do ZALET materiałów kompozycyjnych możemy zaliczyć:
•    możliwość dobrania właściwego koloru, a także przezierności oraz współczynnika załamania światła
•    dobra adhezja do szkliwa
•    wysoka odporność na zgniatanie
•    umacnianie struktury zębów poprzez wklinowanie się żywicą w szkliwo
•    działanie kariostatyczne poprzez uwalnianie jonów fluoru
•    kontrast w obrazie RTG.
Jeśli chodzi o WADY są to:
•    skurcz polimeryzacyjny od 2,5- 4% prowadzący do mikroprzecieku brzeżnego, czego w efekcie staje się powstanie przebarwień oraz próchnicy wtórnej
•    kilkakrotnie większa kurczliwość materiału niż tkanek zęba pod wpływem temperatury
•    wrażliwość niektórych zębów po wypełnieniu
•    stosunkowo niewielka trwałość wypełnień.

BIBLIOGRAFIA:
•    L. Ilewicz „Materiały do wypełnień we współczesnej dentystyce odtwórczej”
•    D. Piątkowska, „Zarys kariologii”

Komentarzy: 2

Dodano 15.01.2014

;D no krotko zwiezle i na temat fajna praca

Dodano 15.02.2014

popieram fajnie i zwiężle:D

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

NEWSLETTER
Chcesz być na bieżąco i wiedzieć o najnowszysch zdarzeniach przed innymi? Zapisz się do naszego newslettera!

Menu

Zwiń menu >>